شعر ماکلوان زیبا

چِه پرَ دی سربهشتی دروازه یَه

ایی روز بِری ماکلانی کوه و کنار

تا بوینی قدرتِ پروردگار

مَرده آدم زنده آبو  بَخّدا

تا  بَهَره  ماکلانی آب و هوا

چِه چَکَناچه شِمشه چِه سیاه کو

هوا روزوون گردش بشی دِ  چه بو

چه جنگل وچه دشت وموسله روخون

قیامَتِ  خدا اِسه به گیلون

چه تالشون مرام َ مهر و وفا

اهلِ صفا ، اهلِ خدا ، بی  ریا

توجه:  چَکَنا،شمشه وسیاه کوه سه کوه درابتدا وسط وانتهای

سلسله کوههای ماکلوان است.

از: عظیم نیک نهاد(آیَت)